Wim Muys over de gewonnen finale van 1987

Winst met een lach

Toen wij voor het eerst meededen met het BFV toernooi, waren we allen al niet meer actief op het veld. We deden puur mee voor de gezelligheid en waren dan ook een team van rood en blauw door elkaar. Henk Pruijs, Arie van Diermen en (ik dacht) Klaas 'Kipprich' van Twillert waren er vanaf het begin bij, maar ook Jaan de Graaf -zonder meer onze goaltjesdief-, snelle Jacob de Graaf, Zego de Graaf, zwarte Jan van Diermen en Rudie Beukers kan ik me nog goed herinneren, evenals onze masseur Aart Vermeer. Zelf heb ik een seizoen of zes meegedaan. Omdat onze gemiddelde leeftijd vaak het hoogst van iedereen was, was iedere tegenstander voor ons ook lastig. Maar andersom waren wij ook voor iedereen lastig te bespelen! Het mooiste BFV moment was voor mij ongetwijfeld de eerste finale wedstrijd. Onze coach Henk Pruijs stuurde bij aanvang van de finalewedstrijd alleen de verzorger Aart Vermeer de zaal in, terwijl wij nog even achterbleven in de kleedkamer. Dat was zeker een tactische zet van de plaatselijke schaakgrootheid! De hele zaal bulderde het uit van het lachen en stond gelijk achter ons. De tegenstander was zo van zijn apropos dat wij gelijk in het begin al twee keer toe konden slaan. De winst gaven we natuurlijk niet meer uit handen.