We hebben dit toernooi wat goed te maken

Zeker niet mâk ân.

Na een mindere prestatie vorig jaar, heeft FC Mâk Ân aankomend toernooi wat goed te maken. Dat én voor het vierde jaar op rij missen voor open doel, zijn hun doelstellingen, aldus Jeffrey van den Dikkenberg. Na altijd als supporter langs de lijn te hebben gezeten, werd het in 2014 tijd om zelf maar eens deel te gaan nemen aan het BFV toernooi. De eerste selectie bestond uit Rik Muijs, Jan Vedder, Mathijs van Diermen, Erik de Graaf, Jozef de Haan, Matthijs van Eersel, Arnout van der Vuurst, Wesley Zijl en Rob Turbo en ikzelf. Er hebben door de jaren heel wat mutaties plaatsgevonden, waarvan één noemenswaardige: Zeger Duijst is in de plaats gekomen voor Jozef, Wesley, Rob en later Matthijs. Dat we mee zouden doen aan het BFV-toernooi stond dus als een paal boven water, maar het kiezen van een goede naam was een hele klus. Na heel wat wikken en wegen kwamen we tot de conclusie dat we met FC Mâk Ân de suggestie zouden wekken dat we geen schijn van kans zouden maken op de felbegeerde titel: we zouden het Mâk Ân doen. En tijdens het eerste toernooi zou dat ook blijken. Hoewel de Oranje Leeuwen van Van Gaal goed presteerden in Rio, kwamen de bordeauxerode mannen niet verder dan de verliezersronde. Wesley, Jozef en Rob kozen eieren voor hun geld en maakten een transfer, wat ons overigens niets heeft opgeleverd, behalve personele problemen. 2015 was voor ons een memorabel jaar. Na ongeslagen de poule door te zijn gekomen, wachtte ons de finaleavond. Ondanks twee loepzuivere goals van Mathijs van Diermen strandden we helaas in de kwartfinale. Maar wat ons allemaal is bijgebleven en op ons netvlies staat gebrand, is het publiek dat luidkeels op de banken stond. Een kippenvel momentje! Ook in 2016 en 2017 bereikten we de finaleavond. In 2016 werden we uitgeschakeld in de halve finale, maar in 2017 doorstonden we deze ronde wel en kwamen we in de finale op de heilige grond van De Kuil, waarbij Camp Nou, de Allianz Arena en ja, zelfs De Koel verbleken. Na een vroege voorsprong tegen Het GrillPaleis hadden we de titel voor het grijpen. Vlak daarna kwam de 1-1 op het scorebord en moesten we voor de 4e(!) keer achter elkaar penalty's nemen. Afgezien van een matige derde penaltynemer, was het gemiddelde van doelman Arnout 'Cillessen' ook niet om over naar huis te schrijven, ook al keepte hij tot dan een wereldtoernooi. We verloren en beseften nadien pas hoe dichtbij we waren. Nog vervelender was dat de avond al bijna was afgelopen en de afterparty al was ingezet. Na een paar vette jaren komen er helaas ook een paar magere jaren, al hopen we dat het bij één mager jaartje blijft. Over vorig jaar wil ik het eigenlijk niet te lang hebben, we waren niet in ons doen en vlogen er in de tussenronde uit. Gelukkig hebben we ons enigszins kunnen herstellen door het wintertoernooi te winnen. Op het BFV van dit jaar hebben we dus wat goed te maken. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor de supporters, al blijft dat meestal bij wat ouders of de exen van onze voormalig doelman Matthijs van Eersel. Een gemiddelde wat bij ons trouwens verrassend hoog ligt, is het missen van kansen voor open doel. Nadat Matthijs in 2016 al mistte voor leeg doel, sloten Joel (2017) en Jeffrey (2018) zich aan in het illustere rijtje. We gaan dit jaar dus voor een kwartet.