Sociale media en een BFV app bestonden nog niet, toch deed Krek Pas wel iets aan marketing: “In onze tijd (1997) waren wij waarschijnlijk een van de eerste teams in het dorp met een homepage.” Uiteindelijk was het de goede samenwerking, in combinatie met een aantal hele duidelijke afspraken over corners, vrije trappen en de manier van verdedigen, die Krek Pas in 2002 de titel bezorgde. “Daarbij mogen we ook onze weergaloze keeper Johan niet vergeten, dankzij wie we de kwartfinale (1-1), halve finale (0-0) en finale (1-1) na penalty’s wonnen.”
De toernooiwinst was onwerkelijk, aldus Frank-Wim, die nog goed weet dat de mannen na afloop vol ongeloof in de kleedkamer zaten, waar ze uiteindelijk uitgehaald werden omdat het publiek ze verwachtte in het feestgedruis. “Daarvoor kwam Frank van Twillert van Kama Sutra ons nog feliciteren en een fles champagne overhandigen. Die hadden ze meegenomen in de overtuiging dat zij zouden winnen.”
Van de finale zelf weet Frank-Wim niet veel meer. “We speelden in een roes.” Wel weet hij nog dat ze onverwachts eerste in de poule werden en dus rechtstreeks naar de finaleavond mochten. Daar speelden ze al om 19.00 uur tegen Auto Eemlandia. Een gunstige loting en de wedstrijd werd met 2-0 gewonnen. Vervolgens moesten ze meer dan twee uur wachten en lootten drie teams die samen al vijf keer het BFV Toernooi hadden gewonnen, en in de jaren daarna nog een keer of zeven zouden winnen: Kuil United (Masters), Monsterteam en Kama Sutra. “In ons team zat maar één speler op voetbal (Bram Zwam, IJsselmeervogels 1, ook ons tactisch brein) bij die andere teams speelden overal minimaal vier spelers in een A-selectie.”
Dat was echter niet het enige dat Krek Pas moest overwinnen: “tijdens het omkleden op de finaleavond bleek dat de broekjes nog aan de waslijn bij Johan thuis op zolder hingen. Zijn keeperspak had hij wel mee. Hij deed die snel aan, reed naar huis, terwijl wij aan het warmlopen waren in de gang bij de kleedkamers met alles aan, behalve een broekje.” En zo heeft Frank-Wim nog meer bijzondere herinneringen. “We hadden via via sponsoring (Ter Haar Bouw), die man hadden we eigenlijk nog nooit gezien, maar na afloop stond hij wel met 100 euro voor ons klaar: hier jongens, fantastisch gedaan, fijne avond nog.” “Een andere leuke herinnering is dat mijn vader, Arie Hopman, in de eerste poulewedstrijd super negatief was over ons. ‘Dat is geen voetbal wat jullie doen’, zei hij. Maar toen het in de finale echt druk werd op de tribune zat hij opeens fanatiek op de bank en werd hij later in de krant genoemd als ‘het team van coach Arie Hopman.”
“En wat we na al die jaren nog altijd doen: het nummer wat die avond vaak gedraaid werd: ‘Because the night’ van Jan Wayne, dat werd: ‘because the night belongs tot Krek Pas’, en is tot op de dag van vandaag in onze vriendenkring verbonden met de finale-avond van het Kuil toernooi. Dit nummer moet ook standaard gedraaid worden als we bij elkaar zitten.” Tegenwoordig blijft zijn aanwezigheid in de Kuil beperkt tot zo’n 1 á 2 avondjes per toernooi, maar Frank-Wim verwacht dat dat de komende jaren zal toenemen, “wanneer de eersten van onze volgende generatie mee gaan doen. Het zou mooi zijn als zij over een paar jaar Krek Pas 2.0 kunnen vormen.”