Groen, rood, blauw, Spakenburgs en Turks, bij elkaar in één team

Meest trots op winst in de kwartfinale

In ‘97 won het 'Spakenburgs-Turkse' team het BFV-toernooi. Oud-speler Henk Vreeswijk blikt terug..Waar Umut Spor precies voor stond weet Vreeswijk niet meer, maar het zou volgens de oud-speler iets te maken hebben met trots. De letterlijke vertaling is 'hoop' (umut) en 'sporten' (spor). Het was de naam van een team met Spakenburgs-Turkse jongens dat al jarenlang met een aantal vrienden meedeed, maar op een gegeven moment wat mot kreeg. Goed waren ze wel, maar winnen deden ze nooit. Coach Iman Evre leek het daarom een mooi idee om wat Spakenburgse jongens erbij te halen, legt hij uit. Dat ging om toppers van Eemdijk, Spakenburg, IJsselmeervogels en zaalvoetbalclub VEBO '78: Rob Hopman, Gunnar de Bruin, Ruth van de Groep, Klaas de Graaf, Henk Vreeswijk en keeper Freddy Beukers. “Fred Net, noemden we hem ook wel.” grinnikt Vreeswijk. “En later Freddy Escobar, nadat hij een mega blunder maakte. Vernoemd naar de Colombiaanse speler die na een eigen doelpunt in het WK '94 doodgeschoten werd. Zij sloten zich aan bij in ieder geval Yilmaz Bozkurt, Mustafa Gokdemir en Osman Isik” herinnert Vreeswijk zich nog. “Die konden een partijtje voetballen zeg. Yilmaz was in mijn ogen toen al één van de grotere talenten bij IJsselmeervogels. En Osman, hun neefje, was onze sterspeler. Ja, toen mocht je nog meedoen met het BFV-toernooi als je bij Spakenburg of IJsselmeervogels in het eerste elftal speelde” lacht Vreeswijk. “Dat er af en toe iemand geblesseerd raakte door een stevige sliding of smerige trap was destijds nog niet zo'n probleem. Daarom is het door de clubs inmiddels wel verboden” weet hij. “ En terecht” vindt hij overigens. “Vorig jaar ben ik voor het eerst sinds jaren weer gaan kijken. Alsof ik nooit ben weggeweest. Nog steeds heb je goede teams met echte voetballers en vriendenteams waarvan je denkt, 'wat doe je hier?'. Maar dat is ook de charme van het toernooi. Het gevaar: uitkijken dat in de voorrondes je schenen niet in tweeën eindigen. Wat dat betreft is er ook niets veranderd met vroeger.” Wat volgens Vreeswijk wel totaal anders is, is de grootte van het toernooi en de bombarie eromheen. “Het is echt wel vijf keer zo groot geworden. Een tent hadden wij bijvoorbeeld niet. In onze tijd kwamen eigenlijk voornamelijk degenen die ook zelf meededen kijken. Nu zijn er veel meer jongeren, die soms helemaal niets met voetbal hebben, maar het als mooie reden zien om feest te vieren. Feest werd er overigens al die jaren geleden ook al gevierd. Toen we in 97' het toernooi wonnen natuurlijk de hele avond. Fantastisch was dat” weet Vreeswijk nog goed. “Ook omdat de finale nog spannend was. Want waar we de teams in de kwart- en halve finale oprolden, wonnen we de finale slechts met 1-0. Die jongens hadden natuurlijk ook wel gezien hoe goed wij waren en groeven zich helemaal in.” Toch was het de 4-0 winst in de kwartfinale tegen het Monsterteam, waar Vreeswijk het meest trots op is. “Zij waren echt een begrip in die tijd. Hadden het toernooi volgens mij ook al meerdere keren gewonnen. Wij konden ons die beruchte avond eindelijk aan dat rijtje toevoegen”, glundert Vreeswijk.”